راستین عزیزترین پسر دنیا

من و راستین، بعد از میلاد او دو روز بیمارستان بودیم و مامان و بابا تصمیم گرفتند که روز دوم آقا راستین ختنه بشه، عزیزم وقتی ساعت ١٠ صبح ٨ تیر ماه یعنی دقیقا ٢٤ ساعت بعد از به دنیا اومدن عزیز دلم، گوش سپرده بودم تا صدای گریه ات را از بابت این عمل بشنوم، نمیدونم صدای تو بود یا نه، ولی با اولین گریه آشنایی که شنیدم روحم و احساسم به سمت تو پرواز کرد و قلبم از سینه بیرون زد که مبادا پسرم دردی احساس کرده باشه ولی با این فکر که بچه ها یکماه اول زندگیشون درد رو کمتر احساس می کنند، خودم رو راضی می کردم. وقتی پرستار تو رو توی بغلم گذاشت تمام نوازش و احساس مادرانه ام را به سوی وجود عزیزت روانه کردم و در آغوشم فشردمت تا همانطور که آرام با چشمان زیبایت...

دو روز بعد از تولد راستین به خونه اومدیم. خونه ای که پر از گل و شادی و مهمون شده بود. اون روز خیلی دوست داشتنی بود، حالا دیگه برخلاف بیمارستان که فقط موقع شیر خوردن، راستین کنارم بود، حالا دیگه هرلحظه پیشم بود و از بوییدن بدن عزیزش سرمست می شدم ولی روز سوم راستین خیلی گریه کرد وقتی به دکتر مراجعه کردیم فهمیدیم که بله آقا خوشگله گرسنشه و هنوز شیر من براش کافی نیست، اینجا بود که من تلاشم رو صدبرابر کردم تا غذای کافی به بدن پسر عزیزم برسونم. راستین حسابی شکمو بود و من تقریبا شبانه روز نمی خوابیدم.   دغدغه ی دیگه ای که داشتم این بود که راستین هر روز زردتر میشد و درمان مامان بزرگها هم افاغه نمیکرد،موقع ترخیص به ما گفتند برای چکاپ ...